Rozdział 7

-Walczcie między sobą, na początek taijutsu i broń biała, żadnych technik- rozkazał Madara.
-Oczywiście, mistrzu- odparła, a Sasuke wymamrotał jakieś potwierdzenie.
Stanęli na przeciwko siebie i ukłonili lekko przed sobą bez przerwy mierząc się wzrokiem. Młody Uchiha zaatakował pierwszy, a dziewczyna zwinnie ominęła jego nogę płynnym ruchem trafiając go w ramię. Był dobrym wojownikiem i miał doświadczenie, lecz ona miała je także, poza tym ją szkolili najlepsi.
-Gdy wrócę skończycie walczyć- rzucił mężczyzna znikając w kłębach dymu. Uśmiechając się lekko zaatakowała z półobrotu jednak chwycił ją mocno za nogę i pchnął ją na mokrą trawę. Podparła się rękoma wybijając z ziemi i tylko dzięki swej prędkości uniknęła ciosu w twarz, dłoń, zaciśnięta w pięść, przemknęła milimetr od jej twarzy. Dobyła swej katany ruszając na niego, lecz uskoczył i mieczem płynnie zablokował cios. Mocno machnął wolną ręką trafiając w brzuch dziewczyny. Zachwiała się z sapnięciem, skoczyła na niego z ostrzem. Głośny zgrzyt metalu rozniósł się po polanie wywołując ich lekkie uśmiechy. Noga chłopaka trafiła w jej brzuch, przez co przeleciała przez polanę wbijając się w najbliższe drzewo. Kaszlnęła cicho, wierzchem dłoni otarła krew płynącą z warg i mocniej zacisnęła palce na klindze katany. Ruszyła na chłopaka poruszając się bezszelestnie, zamiast zadać mu cios bronią kopnęła go w bark odrzucając od siebie na kilka metrów, a gdy wylądował na ziemi natarła na niego mieczem. Zablokował jej ostrze swoim, po polanie rozszedł się znów nieprzyjemny zgrzyt metalu. Siłowali się bez słów, by po chwili dziewczyna odskoczyła w tył pozwalając mu wstać. Jak tylko się podniósł zaatakowała znów powalając go na ziemię i, nim zdążył się zablokować płynnym ruchem przyłożyła mu ostrze do gardła.
-Dosyć.- Z kpiącym uśmiechem pojawił się przy nich Madara.- Przegrałeś, Sasuke.
-Miałem godnego przeciwnika- odpowiedział. Dziewczyna uśmiechnęła się lekko na jego słowa zadowolona z siebie i podała mu dłoń, którą zaraz uścisnął.
-Walka z Tobą, to przyjemność, Uchiha- oznajmiła mu beztroskim tonem, w odpowiedzi skinął jej głową.
-Koniec rozmów- skarcił ich.- Sasuke, dwa okrążenia wokół wioski, nie daj się zauważyć, a następnie pięćset pompek.
-Tak... mistrzu- dokończył z wahaniem, ruszył wykonać polecenie. Madara skinął głową z wyraźnym zadowoleniem zaraz jednak zwrócił swoją uwagę na dziewczynę ruchem dłoni wskazując, by usiadła. Bez szemrania wykonała rozkaz czekając na dalsze polecenia.
-Dobra robota- pochwalił ją krótko.
-Dziękuję, mistrzu- odpowiedziała rumieniąc się nieznacznie, rzadko zdarzała się pochwała z jego ust.
-Spróbuj jeszcze raz- rozkazał, doskonale wiedziała, o co mu chodzi. Usiadła wygodniej i rozluźniła się.
-Shingan!- Jej oczy rozbłysły głęboką czernią, w której pojawiło się kilka malutkich, białych kropeczek. Wyciągnęła dłoń przed siebie i nabrała głośno powietrza starając się odwrócić bieg chakry jak wcześniej uczył ją Madara. Gdy poczuła ból skroni zaczęła nerwowo łapać powietrze, udało się!
-Uspokój oddech, inaczej nic nie zdziałasz.- Wykonała polecenie i dy intensywnie myślała o śmierci poczuła jak ziemia drży. Po chwili z gleby wynurzył się mały szkielet. Przestraszona przerwała wbijając wzrok w mężczyznę.
-Mistrzu?
-Wiewiórka- wyjaśnił z kpiną. Prychnęła niezadowolona. Wiewiórka?! Tyle czasu i chakry, a udało jej się przywołać jedynie szkielet wiewiórki? Nieusatysfakcjonowana skrzywiła się, sensei w ramach pocieszenia trącił ją lekko w ramię, zawsze działało. Mimowolnie roześmiała się cicho i obdarzyła mężczyznę delikatnym uśmiechem.
-Dziękuję, mistrzu. Czy mam spróbować jeszcze raz?
-Na razie nie- odparł.- Nauczę cię odbudowywać całą istotę z tych kości, shingan ma wiele właściwości.- Zmarszczyła lekko brwi.
-Skąd tak właściwie mistrz o tym wie?
____
W sobotę lub niedzielę pojawi się nowa notka, ostatnia notka pierwszego tomu.
Zapraszam serdecznie na mojego nowego bloga o baśniach braci Grimm, na podstawie serialu Once Upon a Time. www.ouat-by-kelly.blogspot.com